• De leesbaarheid van maatschappelijke veranderingen in de architectuur

    Leestijd: 3 – 4 minuten, door: Sandra Arts

    Onlangs besefte ik me dat er in een periode van 10 jaar best veel kan veranderen. In je persoonlijke leven, maar zeker ook in je werkveld! In mijn werk als architect is er behoorlijk veel veranderd ten aanzien van de ambities op het gebied van wonen en bouwen. Zo hadden begrippen als ‘gasloos’, ‘CO2 neutraal’, ‘verdichten’ en ‘woningtekort’ toen zeker niet de aandacht die ze nu hebben. Ondertussen zit ik al bijna 25 jaar in het renovatie vak en heb ik de bewegingen in de maatschappelijke ambities ten opzichte van het wonen aan me voorbij zien komen. Toen ik net begon met werken bij BouwhulpGroep was energiebesparing als thema nog maar net ontdekt. Woningen waren er in overvloed beschikbaar voor alle generaties. En over circulariteit werd slechts door enkele ‘fanatici’ gesproken. Waar ik me altijd heel bewust van ben geweest is hoe deze ‘trends/veranderingen’ leesbaar zijn in de architectuur. Dus dat de kwaliteit van wonen en het denken over wonen de architectuur beïnvloed.

    Lees meer
  • Micro-wonen in tijden van Corona

    Leestijd: 4 – 5 minuten, door: Thijs van Tetering

    Een vervolg op ‘Willen we echt zo klein wonen?’; een serie over plattegronden

    Momenteel zit het merendeel van Nederland slechts voor de helft netjes gekleed te skypen aan de keukentafel. En misschien wordt zelfs de studeerkamer nu eens daadwerkelijk gebruikt waarvoor deze tijden geleden is ingericht. Voor de meerkamer bezitters onder ons valt deze bizarre situatie, in ieder geval deze eerste weken, nog wel te bolwerken. Maar een deel van ons zit praktisch opgesloten in een luxe ‘city-loft’ van minder dan 50 m2 waarin het toch lastig thuiswerken blijkt als beide bewoners tegelijkertijd een video call moeten plegen. Mogelijk kunnen we deze corona-crisis aangrijpen om deze nieuwe woonvormen, met steeds krappere plattegronden, nog eens kritisch te beschouwen. Want de bewoners van deze micro-appartementen hebben (minimaal) de komende vier weken in feite hun eigen micro-lab!

    Lees meer
  • Willen we echt zo klein wonen?

    Leestijd 4 – 6 minuten, door Thijs van Tetering

    Het eerste deel van een nieuwe serie over plattegronden


    D eze week heb ik voor het eerst mijn auto, een Renault uit 2006, uitgeleend via een deelplatform. Een bekende van me zocht een duurzamere manier om op vakantie te gaan dan met het vliegtuig en hierop bood ik hem mijn auto te leen aan.[1] Om risico’s uit te sluiten leek het ons beiden een goed idee om de auto via een platform te verhuren, en dit ging erg gemakkelijk. Na slechts enkele klikken was het geregeld. In eerste instantie voelde ik me voornamelijk goed bij het feit dat ik meehielp aan het verwezenlijken van de deeleconomie; ook mijn auto staat gemiddeld meer dan 95% van de tijd stil. Als iedere Nederlander een autodeler wordt zouden er nog maar 20% van de auto’s nodig zijn ten opzichte van nu; hieraan draag ik graag mijn steentje bij. Echter eerlijk is eerlijk: hoe dichterbij de vakantie kwam hoe meer ik begon te twijfelen of ik hier wel goed aan deed. Het was namelijk wel míjn auto waar ik, alhoewel ik deze gemiddeld slechts één of tweemaal per week gebruik, toch een bijzondere waarde aan hecht. Maar toen ik mijn autosleutel uit handen gaf en mijn auto zag wegrijden voelde ik dat het goed zat; ik ging gewoon weer op mijn fiets door de stad en heb mijn auto uiteindelijk geen seconde gemist. Nu kun je je natuurlijk afvragen; wat is dit voor een vreemd voorbeeld om je eerste artikel op een blog over het verduurzamen van de Nederlandse woningvoorraad mee te beginnen? Het antwoord hierop: ik zie in dit voorbeeld parallellen met de veranderende woonwensen van mijn generatie.

    Lees meer
  • DUURZAAM WONEN IS MEER DAN CO2 BESPAREN

    Leestijd 3 – 4 minuten, door Sandra Arts

    Over duurzaamheid & leefbaarheid

    Laatst was ik in Eindhoven aan het wandelen met een vriendin. Ze is een jaar geleden verhuist van de stad Eindhoven naar een dorp in Gelderland. Ze vertelde dat ze nog moeite heeft met de overgang; het wonen in een stad is zoveel anders dan in het dorp waar ze nu woont. Ze mist vooral sfeer. Het dorp waar ze nu woont heeft, net als vrijwel alle steden en dorpen in Nederland, een (oude) kern met daaromheen wijken uit de verschillende uitbreidingsperioden: de wederopbouw uit de periode net na de oorlog, de systeembouw uit de jaren ‘60/’70, de stadsvernieuwing na de crisis van de jaren ’80 en de vinexwijken uit de jaren ’90/’00. Deze verschillende bouwperioden zijn altijd leesbaar en proefbaar in een dorp of stad, bij de ene stad wat meer en bij het andere dorp wat minder. Het verschil wat mijn vriendin nu vooral ervaart is dat in Eindhoven de historische sfeer, zij  het vooral gerelateerd aan het industriële erfgoed, meer aanwezig is dan in het dorp waar ze nu woont. Daar is te veel van het oude centrum in de loop der tijd vervangen door nieuwbouw. En zij is daar geen uitzondering in. We houden vrijwel allemaal van de sfeer die de historie uitstraalt.

    Lees meer
  • De nieuwe architect

    Leestijd 6 – 8 minuten, door Pieter Deijkers

    De nieuwe architect, pas afgestudeerd, vol goede moed, ambities en idealen. Na jaren van oefenen op fictieve projecten op zelf gekozen locaties, heb je nu te maken met echte projecten en echte opdrachtgevers. Helaas blijkt de realiteit vaak niet overeen te komen met de veelbelovende verhalen die je hebt gehoord tijdens je opleiding, bij lezingen die je hebt gevolgd of die je hebt gelezen in (online)vakbladen, over architecten die de wereld veranderen. Want wat blijkt; het imago van de architect in de (bestaande) woningbouw is behoorlijk aangetast en komt niet in de buurt van deze verhalen. Of zoals iemand treffend zei: “Waar de architect vroeger werd gezien als een dominee die overal antwoord op had, is hij nu eerder een schilder die nog de kleur van de kozijnen en de diepte van de negge mag bepalen.” Hoe heeft het zover kunnen komen?

    Lees meer